Art by Marc Van Hoe
-
- 1986
Jacquard woven velvet. Marc Van Hoe. Woven by Ter Molst.
-
- 1992
Jacquard woven fabric. Polyester and viscose. Marc Van Hoe. Woven by Ter Molst.
-
140cm / 94 cm - Marc Van Hoe. 2019
Jacquard woven fabric. Linen and cotton.
-
- Marc Van Hoe. 2010-2017.
Digital drawing. Gouache and graphite.
-
- 2009
Paper collage on white damask. Marc Van Hoe.
-
114cm / 71 cm - Marc Van Hoe. 2019
Jacquard woven fabric. Linen and cotton.
-
1989 -
Jacquard woven fabric. Cotton and viscose. Marc Van Hoe. Woven for the Cogitat Collection by manufacturer Ter Molst.
-
- 1988
Design for a Jacquard woven fabric. Gouache on paper. Marc Van Hoe.
-
- Marc Van Hoe. 2016/2019
Digital drawing. Graphite
-
- 1994
Jacquard woven fabric in memory of the scenographer Sven Use. Marc Van Hoe.
-
- 1992
Jacquard woven fabric. Marc Van Hoe. Woven by Waesland.
-
- 1988
Carpet. Wool and flax. Marc Van Hoe. Woven by Assur Carpets Deweer.
What people say
The archive is the memory of Marc his imagination. In his most recent work everything comes together in autonomous woven images.
Marc Van Hoe subjects the inevitable emotional bond that exists between the artist and his medium to the viewer in an objectified, non-idealizing form which turns the work’s elements into symbols of broader abstract ideas rather than personal emotions. Each one of his works seems to be a pure “recuperated” image.
Marc Van Hoe receives the Henry van de Velde Career Award for his groundbreaking but quintessential textile designs, which are as much works of expressive art as they are design. By seeking out and collecting old textiles and applying the knowledge thus gained in contemporary fabrics. Marc has become a significant and versatile representative of this. The connections he makes between craftmanship, and this makes him a designer, artist, a collector, a seeker and a thinker who richly deserves to win a Henry van de Velde Award
Aan een groot kleurig bloemenontwerp in de vorm van een kaarttekening uit 1923 voegde Van Hoe een gouden kleur toe. Deze tekening kan beschouwd worden als het credo van de kunstenaar. Hij belijdt daarmee de grote betekenis van het textielvak in zijn kunstenaarsbestaan. Die lijn laat zich ook overtuigend zien in de meubelstofferingslapjes, waarvan er verschillende eerst door hem werden overgeverfd voordat hij ze gebruikte als de wereld waarin hij met computergestuurde borduurtechniek figuren laat neerdalen. Personen, een vogel, vruchten. (…) En dan zijn er de zeefdrukken, de tekeningen en de actuele en bijna fotoachtige weefsels. Mensenfiguren die een act lijken op te voeren, jongleren, balanceren, buigen, zich lijken te verontschuldigen en ook emoties verbergen.